گذشته خودت رو باید قبول داشته باشی
اما نباید در مورد گذشته حرف بزنی، از گذشته استفاده کنی، تو گذشته غرق بشی
باید افتخار کنی و هر لحظه که ازت پرسیدن با لبخند جواب بدی(یعنی ناخوداگاه لبخند بیاد نه زوری)
و اونو اصالت خودت بدونی
اما همیشه تا وقتی کسی نخواسته توی حال زندگی کنی
از زمان حال حرف بزنی نه گذشته
از زمان حال استفاده کنی نه اینکه بگی گذشته اینجوری و اونجوری
و در عین حال از گذشته هم فرار نکنی و گذشته ات رو تمام و کمال قبول راه داشته باشی و پاش وایسی
