مطلب قبلی در مورد این نوشتم که به هر چی فکر کنی به همون سمت میری
منن خیلی ادم عصبی هستم
و فکر کردم با خودم گفتم شاید
بخاطر اینه که من خیلی بهش فکر میکنم
من همش به این فکر میکنم که اگر من توی فلان موقعیت بودم چجوری عصبانی میشدم
و خب چون باید حق بامن باشه که عصبانی بشم و الکی عصبانی نمیشم
میشینم کلی فکر میکنم که چه اتفاقاتی باید در اون مکان بیوفته که کاملا حق بامن باشه و من عصبانی بشم
و این شاید ساعت ها وقت ببره و بدون اینکه بدونم دارم به این مسئله فکر میکنم
گفتم خب به چی فکر کنم
به عصبانیت فکر نکنی
به مهربانی فکر کنی که خوشبینی و توهم و رویا میشه همش
به بدبرخوردکردنشون هم فکر کنی که در نهایت به مظلومیت میرسی
ترس هم که بیخیال من اصلا بی دلیل سمت ترس نمیرم کلا سمت ترس نمیرم بنظرم بیماریه کسی الکی سمت ترس بره
بخاطر همین هیچ چیز دیگه ای به ذهنم نرسید
البته به اینم فکر کردم که معمول ترین اتفاق ممکن و جواب های خودم رو در نظر بگیرم و این در نهایت خوب هم هست و باعث میشه در مورد اون مسائل بهتر رفتار کنم
ولی بعدا به این نتیجه رسیدم من خیلی دوست دارم تو موقعیت تصمیم بگیرم و اینکه در لحظه اتفاقی بیوفته خیلی بیشتر دوس دارم
بنابراین در کل به این نتیجه نرسیدم که به چی فکر کنم و هممون ذهنمون خیلی از فضای خودش رو به این قضایا تخصص میده
مثلا من دوستم گفت من همش فکر میکنم اگه جنگ شد و همه چی داغون شد چجوری از اونجایی که هستم فرار کنم
و این خیلی جالبه که هر کس به یچیزی فکر میکنه بالاخره و این خیلی بنظرم روی شخصت طرف و در برخوردش با اون مکان و افرادش تاثیر داره
و ادم باید به چی فکر کنه و چیز خوبی که باید بهش فکر کرد چیه؟
بنظرم چیزی که تو رو شخصیتی مستقل کنه خوبه و اینکه وابسته به فکر دیگران نباشی و خودت تصمیم بگیری
یعنی مثلا به این فکر کنی که من رهبر باشم تو اونجا و هر چی بگم بقیه گوش بدن و مثلا ساختمون ریزش کرده
اینجوری شاید در نهایت به این برسی کهوقتی هم یچیزی اتفاق افتاد مستقل بتونی تصمیم بگیری و وابسته دیگران و مطیع دیگران نباشی و برای خودت نظری داشته باشی که این عالی ه و در نهایت همه باید اینجوری بشن
موضوع روانشناسی اضافه کردم بنظرم مسائلی مثل این میرن تو روانشناسی هر چند جزء شکست تفکر هم هستن و جالبیش اینه من موضوعی که میسازم بعدا اصلا یادم میره مطلبای دیگه رو به اون موضوع وارد کنم و همش برمیگردم سر اون شکست تفکر اصلی خودم
