من عادت دارم وقتی یکاری دارم در موردش تصمیم میگیرم، تصمیمم کاااااااملا مشخص باشه
یعنی دقیق بدونم میخوام، نمیخوام، برم،نرم، تمومش کنم، ادامش بدم، کاری از دستم بر میاد، نمیاد
اصلا از بین اینا خوشم نمیاد یا اره یا نه دیگه
یا حتی گاهی اره یا گاهی نه
خلاصه خیلی قطعی تکلیف خودمو روشن میکنم همیشه
منتهی برخی ادما فازشون معلوم نیست
معلوم نیست میخوانت یا نه
جلو روت میگن میخوانت
تو میری جلو، این پا و اون پا میکنن
بخاطر همین من هی بخودم میگم
فلانی نمیخوادت
فلانکس نمیخوادت
اونم نمیخوادت فقط حرفاش تعارفه
اون یکی اگه میخواستت فلان کار رو نمیکرد
نمیخوادت چیکار کنی؟
نمیشه اویزون باشی که
ولشکن، بهش پیام نده، فلان چیز رو پیشنهاد نده
تقریبا هم باهاش کنار میام
فقط خیلی سخته برام یکی جلوم یچیزی میگه و رفتارش باهام فرق داره
شخصا اینجوریم که اگه بهم بگه نمیخواد منو و یا مثلا خوشش نمیاد یا نمیخواد فلان کار رو بکنه، خیلی راحتتر هستم و قبول میکنم
تازه از این حرکتش خیلی خوشمم میاد چون ذات منو اروم میکنه و تکلیف خودمو میدونم
در این حد هم این قضیه برام مهمه و روم تاثیر گذاره حتی اگه همه دنیا بگن ازم بدشون میاد، اون خیال راحتی که دارم چون تکلیف خودمو میدونم خیلی حس بهتری بهم میده تا اینکه دنیا از من بدشون میاد، در این حد قوی حسش
و کسی که به قول معروف رو بازی نمیکنه واقعا اذیتم میکنه